Terug naar Nederland

vlnr: Jeroen Timmers, Ivo Valkenburg en Paul Efmorfidis

Het is vandaag een jaar geleden dat ik tijdens een sabbatical een wezenlijk besluit heb genomen. Ik heb gehoor gegeven aan een al langer sluimerende oproep in mijn ziel weer actief aan de slag te gaan met mensen en organisaties. Vanaf september aanstaande beschikken we over een pied-à-terre in Heusden-Vesting. Mijn vrouw Lili opent daar haar massagepraktijk, Edwin start een nieuw avontuur in de brugklas en ik ga opnieuw mensen en organisaties begeleiden bij het creëren van een nieuwe toekomst, duurzaam, menselijk en betekenisvol. Ook verschijnt er na de zomer bij uitgeverij Edicola een nieuw boek onder de titel: "Niet gezwicht voor de wereld - Transitie in de voetsporen van Kahlil Gibran". Ondertussen blijft Transilvania Retreat Center de plek die we graag blijven delen met mensen en organisaties voor ontspanning, training, dialoog en conferenties.

Het beslismoment van een jaar geleden zie ik me nog helder voor de geest. Het was op de fiets van Athene naar Tirana. Om precies te zijn op de weg van Sarande naar Vlore in Albanië, één van de mooiste kustwegen van Europa.

"Je leeft pas echt als je gaat zweten"

Albanië is wonderschoon. Een ongerepte natuur die zijn weerga niet kent. Met tal van oerplekken. Ook veel mensen die met beide voeten in de klei staan, duidelijk, weinig woorden, veel wol. Met een onvergetelijk mooie opkomende zon, geitenhoeders en een azuurblauwe zee. Dorpjes die de afgelopen honderd jaar weinig of geen bezoek lijken te hebben gehad. Ik reed op een houten COCO-MAT fiets met twee versnellingen, omhoog en omlaag, over de kustweg die je zeker gereden moet hebben als je Albanië bezoekt. De fietstocht was op uitnodiging van Paul Efmorfidis, de Griekse oprichter/CEO van het succesvolle COCO-MAT bedrijf. Een paar jaar geleden boterde het iets minder in de relatie tussen hem en zijn zoon Willem. Paul besloot daarop zijn zoon mee te vragen op de fiets van Amsterdam naar Athene. “Als je samen aan het fietsen bent, na een paar dagen, dan komt het echte gesprek vanzelf op gang”, aldus Paul voor wie het niet alleen een helende reis is geweest met zijn zoon, maar ook de ontdekking van een nieuwe passie: fietsen. “Je leeft pas echt als je gaat zweten. Veel mensen zitten de hele dag op kantoor en missen het echte leven. Met fietsen ontdek je opnieuw waar het leven werkelijk waar om draait. Plezier, samen lol maken, tranen van verdriet of van het harde lachen. Verbinding met de natuur, de spiegel van wie je zelf bent.”

De fiets als metafoor van inclusief denken over mens, natuur en samenleving

Paul besloot om zijn COCO-MAT concern uit te breiden met een fietsenfabriek. Inmiddels heeft hij met een enthousiast team van jonge mensen een serie houten fietsen ontwikkeld die zo oogstrelend mooi zijn dat het de aandacht trekt van iedereen. Ik heb niet eerder zoveel bekijks gehad als op een COCO-MAT-fiets. Het breekt onmiddellijk het ijs in elke ontmoeting. Zelfs mensen, stevig verslaafd aan hun mobiele telefoon, kijken plotseling op. Overal zie je een glimlach op het gezicht van mensen verschijnen. Voor Paul staat de fiets voor veel meer dan alleen fietsen, bewegen en sporten. Het staat voor een nieuw paradigma van inclusief denken over mens, natuur en samenleving.

Als we om vijf uur in de ochtend vanuit het gloednieuwe COCO-MAT Hotel bc in Athene vertrekken, heeft Paul een korte nacht achter de rug. De avond daarvoor krijgt hij onverwacht bezoek van een groep Chinezen die een COCO-MAT hotel wil bouwen. Hij was deze afspraak helemaal vergeten, maar past zich flexibel aan. Er volgt een diner, een geanimeerd samenzijn en een paar uurtjes slaap. De Albanese portier van het luxe bc COCO-MAT hotel vraagt zich verbaasd af hoe we zo gek kunnen zijn om vanaf hier naar Albanië te willen rijden. Ik weet het ook niet, maar het voelt kloppend.

We rijden die ochtend in het donker door Athene. Paul vraagt aan een mooi meisje bij de bushalte waar ze naartoe wil, en biedt haar een lift aan voorop de fiets. Zo gezegd, zo gedaan. Aan een verliefd stelletje vraagt hij of ze net uit bed zijn gekomen of onderweg naar huis zijn. Het laatste was het geval. Direct bekroop mij het gevoel dat ik van puur geluk mijn tanden wilde poetsen. In Athene wordt in de vroege ochtend nog volop gefeest. Paul heeft oog voor elk mens dat zijn pad kruist. Van de dakloze man tot de directeur van de grootste bank. Ik herken mezelf daarin. Mijn bloed gaat sneller stromen. Niet alleen vanwege alle fysieke inspanning. Al zijn we nog maar net vertrokken, ik voel me thuiskomen op de fiets naar Albanië.

Niet eerder in mijn leven heb ik zo m’n lichaam gevoeld

Als we Athene uitrijden, verschijnt er een dood stuk spoorlijn aan de zijkant van de weg. “Een van mijn duizend projecten. Ben nog op zoek naar iemand die het leuk vindt om die spoorlijn te ontwikkelen voor het gebruik van COCO-MAT fietsen. Het spoor gaat een paar honderd kilometer door een mooi gedeelte van Griekenland.” Paul bruist altijd van de ideeën. Het blijft bij hem evenwel niet alleen bij dromen. Het is ook durven en doen. Inclusief een goed verdienmodel. Paul rekent snel en behendig alle plannen door.

Als ik de eerste heuvel met een beetje moeite beklim, voel ik plotseling een duwtje in de rug van Paul. Het ontroert me en geeft me moed om door te gaan. Aan de linkerkant van de weg verschijnt voor het eerst de zee. Het is ongelofelijk mooi. De